www.flickr.com

هفت نفر با هفت کلید

دوشنبه، فروردین ۱۹، ۱۳۸۷

یکی از شبهای 1978، عمر خان مسعودی مدیر موزه ی کابل و شش نفر از کارمندانش مثل دزدها وارد موزه شدند. ساختمان موزه که تقریبا بر اثر بمباران ویران شده بود، در یکی از بخش های خطرناک کابل قرار داشت. آنها به سرعت ویترین های حاوی گنجینه های باستانی را تخلیه کردند و با کامیون به جایی امن بردند. آن جای امن برای جعبه ها در کاخ ریاست جمهوری بود، در اتاقی متعلق به بانک ملی که با هفت قفل آن را بستند. به هر یک از آن هفت نفر یک کلید رسید، تا هیچ کدام بدون حضور بقیه نتوانند آن را باز کنند. اگر یکی از آنها می مرد، کلید باید به پسر بزرگش می رسید. و طبیعتا هر کس که درگیر ماجرا بود باید جای گنجینه را مثل یک راز حفظ می کرد. این روش سالها آثار باستانی را از تهدیدهای مختلف حفظ کرد. عاقبت طالبان آن اتاق را را کشف کردند. هیچ راهی برای یافتن هفت کلید وجود نداشت، پس روش ساده تری انتخاب کردند: دینامیت! اما آن در باز نشد. تا اینکه در سال 2003 دولت افغانستان گنجینه ی گمشده را پیدا کرد، نجات یافته از حمله ی روسها، جنگ های داخلی و طالبان.

پی نوشت: نمایشگاه افغانستان پنهان در آمستردام.

4 نظرات:

مریم جان نمایشگاه خوبی بود؟ :-) من می خواهم هفته دیگه به دیدنش بروم :)

مثل حکایتهای قدیمی میمونه

جدا؟!! خيلي جالبه، داستان عجيبيه.

برای فرناز: آره فرناز جان جالب بود. اما پیشنهاد می کنم دیدن چند تا جای دیگه رو هم تو برنامه ات بذاری. چون واسه راه دور تو یه خرده کمه :)

Powered by: Blogger
Based on Qwilm! theme.