رفتار با دگر"اندیشه"ها

می پرسد نظرت راجع به دگرباش بودن چیست. جواب نظری اش این است که به من چه، هر که هر طور خواست فکر و رفتار می کند. این را خیلی وقت است یاد گرفته ام. نه به خاطر بودن در محیطی که هر کس هر جور خواست فکر می کند، این را از خواندن فلسفه آموخته ام که اولین آموزه اش شک است. پایه ای ترین باورها هم قابل تردید و بازنگری هستند- البته در معرفت شناسی بعد از کواین دیگر حتی باور پایه هم معنا ندارد.
اما این ها تمام اش حرف است، همان طور که گفتم یک جواب نظری است. در عمل باید دید چقدر متساهل هستیم و چقدر متعصب یا به تعبیری غیرتی. قرار نیست این باورهای مخالف همیشه چیزی مثل دگرباشی جنسی باشند که سریع بتوانیم بگوییم، مشکلی با آنها نداریم هر طور می خواهند رفتار کنند. دین، فرهنگ، ملیت، گرایش سیاسی و حتی علم می توانند ما را غیرتی کنند، بدون اینکه حواس مان باشد. به قول ولتر:" شک اصلا وضعیت خوشایندی نیست، اما یقین پوچ و مضحک است."