ايراني نه؛ فارسي

کلی ذوق کردم وقتی دیدم سولماز شریف با تی شرت طرح روزنامه ای نیما بهنود، نشسته با داریوش مهرجویی درباره سینما حرف می زند. تلویزیون فارسی بی بی سی، خیلی از چیزهایی را که از یک شبکه تلویزیونی می توان انتظار داشت، دارد. این جریان سلام به جاي درود هم که خیلی عالی است، اما فکر کنم دقیقا به خاطر همین چیزها مردم میانه روی اش را تحمل نکنند. ذوق زدگی ما وبلاگستانی ها اصلا در بین مردمی که با میزگردهای پرت و پلای چالنگی مالنگی و افشاگری های نوری زاده در صدای آمریکا حال می کنند، دیده نمی شود. اما یک کار حرفه ای حتما بازاریابی حرفه ای هم دارد و مخاطب خودش را پیدا می کند.
یک نکته خیلی خوب دیگر که توجه ام را جلب کرد، تاکید بر روی مخاطب های افغان و داشتن خبر و خبرنگار در افغانستان است. روزها که تلویزیون برنامه ندارد، شروع برنامه ها را به وقت گرینویچ، تهران و کابل بر روی صفحه می نویسد. این یعنی تاکید بر روی فارسی زبان بودن مخاطب در همه جاي دنيا. باز هم فکر کنم این چیزی است که ملت نژادپرست کوروش والا تحمل نکنند.