وقتی جمعه‌ام شنبه شد

این پست وبلاگ "آدمهای خوب شهر" را درباره لباس‌های "درست" که می‌خواندم، حسابی دلم گرفت. من هم اولین بار در جمعه بازار پارکینگ طبقاتی جمهوری دیده بودمشان. جمعه بازار از اول آنجا نبود، قبلش در پارکینگ ناصرخسرو بود و من و مامان خیلی از جمعه‌ها مشتری‌اش بودیم. نزدیک‌مان بود و می‌رفتیم لای عتیقه‌ها و دست دوم‌ها و خرت‌ و پرت‌ها غرق می‌شدیم، هی به هم می‌گفتیم اینو ببین چه خوبه، اونو ببین چه باحاله.

حالا خیلی وقت است که دیگر جمعه‌بازاری در کار نیست. بازار دهات ما شنبه‌ها به راه است. کنار یک کانال آب قشنگ وسط قدیمی‌ترین جای شهر و می‌گویند چندصد سال است که همین جا بازار فروشندگان سیار بوده است. از گل و سبزیجات و پنیر و ماهی و چای و قهوه تا کیف و لباس و کفش و پارچه می‌شود در بساط شان پیدا کرد. بازار دست دوم و عتیقه و خرت و پرت هم همان شنبه‌ها در جای دیگری از شهر به راه است.

خوبی‌اش این است که هلندی‌ها احتمالا تحت تاثیر فرهنگ بازمانده از کالوینیسم، صرفه‌جو هستند و چیزی را دور نمی‌ریزند. حتی اگر به مفت در این بازارها بفروشند، حداقل مطمئن هستند که باز هم استفاده شده است. در روز ملکه، بزرگترین جشن ملی‌شان هم رسم است که خرت و پرت‌هایشان را دم در خانه یا جایی مرکز شهر می‌گذارند برای فروش.

در مورد اجناس مصرفی هم همین که بالاخره همین شنبه‌بازار دهاتمان هست و همه چیز فقط زنجیره‌ای و سوپرمارکتی نیست خودش غنیمت است. شنبه‌هایی که حالم خوب باشد و وقت داشته باشم می‌روم شنبه‌بازار که خیلی اسم عادی و آشنایی برایم شده. به همین خاطر وقتی یاد جمعه بازار افتادم و دیدم حتی اسم‌اش هم برایم غریب است دلم بیشتر از همیشه برای مامان تنگ شد.