خواب یک کلیشه

نمی‌دانستم خوابم. معمولا نمی‌دانم که خوابم، اما گاهی پیش می‌آید که بدانی خواب می‌بینی. به هر حال خواب بودم. خیابان بود یا جاده‌ای نمی‌دانم در کجای دنیا. سوار ماشین بودیم. یک ماشین سفید از کنار ما رد شد. گفتم این هم انگار از آنهاست. مسابقه بود شاید. نزدیک یک سه راه بودیم. جایی شبیه پیچ شمیران مثلا وقتی بخواهی از شریعتی وارد انقلاب شوی به سمت امام حسین. ماشین سفید جلو بود و با سرعت به سمت چپ پیچید. یک ماشین بزرگ که یادم نیست اتوبوس بود یا کامیون روبرویش ظاهر شد. چشم‌هایم را بستم که تصادف را نبینیم. همیشه همین کار را می‌کنم. صداهای وحشتناکی می‌آمد. می‌دانستم الان ماشین سفید به یک طرف پرت شده و منتظر بودم به ما بخورد. صداها که قطع شد چشم‌هایم را باز کردم که ماجرا را ببینم. اما چشم‌هایم را در رختخواب باز کردم.